سرزمیـن ما – اشعار کمتر منتشر شده پژمان

اشعار کمتر منتشر شده پژمان

فروردین ۲۹, ۱۳۹۸ سرزمین ما موضوعات سایت ۰

این شعر پژمان بختیاری

این شعر استاد پژمان بختیاری در موضوع سیل ویرانگر حدود ۵۰ سال پیش سروده شد. تصویری از آن زمان (قبل از انقلاب) را نشان می دهد و مقایسه ای در مورد عقب ماندگی ها و تخریب طبیعت در ایران و کشورهای پیشرفته … که حاصل آن ویرانی است و هنوز این تخریب طبیعت ادامه دارد

قهر طبیعت

گر به ایران نرود طایر اندیشه، رواست ۱ که در آنجا اثر قهـر طبیـعـت پیداست

ورقی کنده شد از از دفتر ایجاد و نوشت دست ابلیس درآن صفحه هرآنچیزکه خواست

به فرنگستان گر بگذری ای جان، بینی که براین مرزو ازآن بوم چه افزود وچه کاست

سهم این واعجبا عیش وجمال است وکمال بخش ان وا اسفا زلزله و سیل و بلاست

اندرین خطه به هر سو که توانی بگذر تاهمه لطف خدا می نگری از چپ و راست

هرطرف روی کنی منظری از لطف وجمال هرکجا پای نهی محشری ازعشق وصفاست

همه جا مزرعه و جنگل و دریاچه و باغ یارب ایران مگر ازدامن این خاک جداست؟

وندرین کشور لب تشنه به هرجا نگری اثر قهر طبیعت به عیان جلوه نماست

پیش دریای خزر، رشته البرز نشست تا رطوبت نکند رخنه بدین سو که بجاست

پیش سیل ملخ و باد زمین سوز حجاز دشتها بینی گسترده،نه چونان که رواست

باغها خانه شد و جنگلِ سرسبز، زغال کآنکه باغ آردوجنگل،نه تویی بلکه خداست

سبزه در عرصه پهناور ما اسفند است آب در خطه ی لب تشنه ما آب بقاست

رود و دریاچه نداریم و لیکن به مسیل سیل ها خیزد و از ریگِ روانش، دریاست

قریه ها بینی امسال که تا سال دگر نیمی از آن به دل ریگ روان ناپیداست

آبی ارجمع شود شور ونمکزاست دریغ ور به ره افتد جوئی تنک آبست وهباست

آب کارون همه در سینه سنگین جبال تیز چون مردم دیوانه دود، از چپ و راست

شهرها بینی آرام و به امید امروز که در او فردا از زلزله بس واویلاست

به دعا خواسته ما ، ایمنی از زلزله وانگلستان به امان بی خبر ازجهد دعاست

زاختلافی که توان دید درایران و فرنگ چه بگویم،چه بگویم که شکایت نه سزاست

از وطن خواهی اینان عجبم بود ولی بهر این زندگی ار جان بفشانند رواست

کافرند اینان وز مهر خدا بهره ورند دل من کافری ارخواست مگوید خطاست!

…

نی غلط گفتم در کار خدا نیست دریغ آنچه برما گذرد حاصل کج پویی ماست!

همتی گر بنمائیم و بکوشیم به جهد می توان کشوری آسوده چو مینو آراست

آب روشن ز دل خاک سیه برخیزد زآب، آباد شود ملک و رعیت به نواست

سد سنگین ره سیلاب بهاری بندد آّب گرد آید وزو مایه ستان آب وهواست

لیک ما تنبل و با ما فلک خیره به کین جزپریشانی ازاین راه چه برخواهد خاست

تاکه چشم توومن بسته به دست دگریست دستمزدمن وتو بادشمال است وصباست.

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

۱ـ این شعر حاصل تالم و اندوه من از خواندن خبر سیل و زلزله و ویرانگری است که هزار ان خانه را ویران و هزاران نفر را قربانی کرد. پژمان. ۱۳۴۶

اشعار کمتر منتشر شده پژمان بختیاری

اشعاری از پژمان بختیاری (شاعر بزرگ معاصر) که در دیوان وی نیامده بود. در اینجا دو سروده از وی منتشر می شود این اشعار در کتاب زندگی و اشعار پژمان بختیاری چاپ اخیر آمده است.

در اینجا

هر سو نگری وحشت جنگ است در اینجا

هر جا گـذری پای به سنگ است در اینجا

یک عمر در صلح و صفا کوفتم افسوس

ناموس بقـا بسته به جنگ است در اینجا

دل غره به بی رنگی خـود بود ندانست

چشم همگان خیره به رنگ است در اینجا

با فلسفه و دین به حقیقـت نرسیدیم

زیرا که کمیـت همه لنگ است در اینجا

رفتم که گشـاد از در میخـانـه بجویم^۱

گفتند میـا که قافیـه تنگ است در اینجا

ترسم که در آن نشاَه هم این نغمه بخوانند