اعتراضات مردم ایران
اعتراضات مردم ایران
مسولان کشور باید تحول ایجاد کنند/ ریشه یابی و عوامل/ مدیران بی کفایت و رانت خوار/ اعتراضات در مناطق لرنشین و بختیاری
اعتراض و انتقاد به مسئولان همواره حق مردم است و مسولان کشور باید در جهت حل مشکلات و خواسته های مردم (و نه منافع جریانهای سیاسی) گام های اساسی بردارند. اعتراضات و آشوب هایی که در دیماه ۹۶ اتفاق افتاد ریشه در معضلات متعدد دارد و از جنبه های مختلف قابل تحلیل و بررسی است
در میان هزاران تحلیل و مطالعه و بررسی که این روزها منتشر می شود، کمتر تحلیل منصفانه، دقیق و بی طرفانه به چشم می خورد و ریشه یابی عمیق و ابعاد جامعه شناختی در این تحلیل ها همچنان مفقود است.
عملکرد ضعیف مسئولان در حل معضلات اقتصادی و اجتماعی، مردم و جوانانی را که از فقر و بیکاری و مشکلات و بی عدالتی ها به تنگ آمدند به میدان کشاند. در این میان عده ای نیز تحت تاثیر تبلیغات دروغین و بزرگنمایی بیش از حد شبکه های ماهواره ای و فضای مجازی که ساده انگارانه و نا آگاه از لایه های پنهان جامعه، سرنگونی عنقریب حکومت را! خبررسانی می کردند، دست به خشونت و تخریب زدند و موجب قربانی شدن عده ای شدند…
عمده اعتراضات در سه موضوع خلاصه می شوند:
اعتراضات اقتصادی و اجتماعی
اعتراضات سیاسی و ضدحکومتی
اعتراضات صنفی و شغلی
علت شکست اعتراضات اخیر !
دلایل متعددی برای شکست و عدم گسترش اعتراضات اخیر بیان شده است در واقع چند عامل خاص موجب ناکامی در «اعتراضات گسترده» و تبدیل آن به «اغتشاش و آشوب های پراکنده و خشونت بار» گردید:
۱ـ نداشتن هماهنگی، هدف و برنامه مشخص و تبدیل شدن آن به آشوب و شورش کور
۲ـ دخالت آمریکا و اسرائیل و.. که هرگاه در چنین مواقعی دخالت کردند نتیجه منفی بوده و اعتراضات با برچسب مزدوری و عامل بیگانه به حاشیه رانده می شد و بسیاری از خود معترضان از ادامه اعتراض منصرف میشدند
۳ـ دخالت شبکه های ماهواره ای و گروهها و جریانهای مخالف در خارج از کشور مانند منافقین و سلطنت طلبان و… که همواره نتیجه عکس داده و اعتراضات را به لجن کشانده است.
۴ـ تندروی و اهانت به ارزش های مذهبی مردم که طبیعتا بخش عظیمی از جامعه را مقابل آنان قرار می دهد
۵ـ مخالفت سران اصلاح طلبان از جمله خاتمی با اعتراضات و تلاش در پایان دادن به آن در این شرایط اگر اصلاح طلبان و دولت روحانی در قدرت نبودند اعتراضات به سادگی و سریع جمع نمی شد
۶ـ به آشوب و خشونت کشیده شدن اعتراضات و تجمعات که طبعا بهانه قانونی برای برخورد به دست نیروهای انتظامی و امنیتی می دهد و بسیاری از مردم و نخبگان به هیچ روی حاضر به مشارکت در آشوب و خشونت و کشتار نیستند. خشونت از همه طرف ها محکوم است. نا امنی،خشونت، و درگیری گسترده در شرایط فعلی موجب به خطر افتادن جان بسیاری از افراد و هدر رفتن سرمایه های مملکت می شود
۷ـ صحنه گردانان و چهره ای سرشناس و مدعی نه خود و نه خانوادهایشان حاضر به خطر و دادن هزینه نیستند فقط مردم عادی و جوانان احساساتی را تحریک به حضور در میدان می کنند و نهایتا افراد بدبخت قربانی می شوند. این قضیه کاملا از جانباختگان و مصدومان معلوم است. افراد سرشناس اگر جایی به میدان بیایند حساب شده فقط برای کسب شهرت و محبوبیت و یا دریافت پناهندگی و گرین کارت و جایگاه مناسب در آمریکا و کانادا و انگلیس است.
۸ـ در شرایط فعلی جهانی و منطقه ای درگیری های داخلی نهایتا به فروپاشی ایران، تجزیه کشور، از بین رفتن امنیت و بروز ناامنی و کشتار منجر خواهد شد و این دیدگاه با شناختی که از دشمنان منطقه ای و جهانی ایران وجود دارد و منتظر فرصت برای نابودی و تجزیه ایرانند دور از ذهن نیست راه تغییر در کشور، تحول و اصلاح از درون است که این راه با حرکت و تلاش، فرهنگسازی، عدالت طلبی، اعتراضات آگاهانه، تجمعات بدون خشونت اما گسترده برای احقاق حق، شدنی است اما راهی است که با شکیبایی و پایمردی محقق می شود
نقش آمریکا در تجولات ایران
آمریکا و قدرت های غربی هیچگاه نمی خواهند آزادی و دموکراسی واقعی در ایران حاکم شود تاریج گذشته ما و وضعیت کشورهای منطقه گواه این مدعاست که به جند نمونه از آن اشاره می شود:.
۱ـ بیش از یک قرن پیش مشروطیت و حکومت مبتنی بر دموکراسی با پایمردی مشروطه خواهان و رشادت بختیاریها به رهبری «سردار اسعد بزرگ» به پیروزی رسید اما نگلیس با ایجاد هرج و مرج، ناامنی، فقر و فلاکت در کشور و دخالت در حکومت مشروطه، چنان وضعیتی را حاکم کرد که جامعه با طراحی انگلیس به دیکتاتوری رضاشاه با رضایت کامل تن داد!
۲ـ دیگر بار در اوایل دهه ۳۰ نهضت ملی به رهبری دکتر مصدق و آیت اله کاشانی به پیروزی رسید و پس از مشروطیت دومین حرکت و دولت مبتنی بر دموکراسی و آزادی در ایران شکل گرفت اما اینبار هم با دخالت آمریکا و انگلیس و کودتا به سود حکومت دیکتانوری راه دموکراسی را در ایران سد کردند تا منافع خود را تامین کنند و آثار بسیار جبران ناپذیری برای ایران داشت. اگر آمریکا و انگلیس و حکومت شاه به نهضت مصدق تن می دادند ایران بسیار زودتر در مسیر دموکراسی می افتاد و خود با خفت کنار نمی رفتند.
۳ـ بی تردید انقلاب اسلامی نیز با آرمانهای بلند عدالت خواهانه بنیان نهاده شد اما با فشار و تحریم و دخالت بیگانگان و بی کفایتی دولت ها، مجلس و نهادهای داخلی، کجروی ها و تندروی ها، و… در تحقق بسیاری از آرمانها و اهداف تاکنون ناکام ماند.
۴ـ آمریکا در کشورهایی مانند سوریه، لیبی و افغانستان و.. دخالت کرد و به مردم آنان نوید حمایت و ایجاد رفاه و دموکراسی و آزادی داد تا شورش کنند و تغییر حکومت زا زقم بزنند اما نتیجه آن جز بدبختی بیشتر و کشتار و نا امنی و.. نبود و اوضاع آنان بدتر از قبل شد و هیچ کار عملی برای کمک به پیشرفت و تغییر سرنوشت آنان انجام نداد
۵ـ آمریکا ملت ایران را تحت شدیدترین تحریم ها و فشارهای اقتصادی گذاشته و حتی مانع ورود داروهای پزشکی برای بیماران می شود مهاجرت ایرانیان را مشکل کرده اما ریاکارانه فقط در شعار، ادعای حمایت از مردم را دارد. بدیهی است تحریم ها و فشارها بر مردم عادی و طبقات محروم تاثیر دارد نه مدیران و مسئولان و سرمایه داران!
۶ـ در ایران نیز به روشنی دورنمای آن پیداست که آمریکا به دنبال حاکمیت دموکراسی و آزادی نیست بلکه برنامه آن ابتدا فروپاشی، تجزیه و کشتار است و وقتی اوضاع بر مردم سخت شد برقراری نوعی دیکتاتوری در ایران است چون تنها در حکومت دیکتاتوری است که می توان منابع آن را با خیال راحت با تبانی با یک حاکم دیکتاتور غارت کرد مانند کشورهای خلیج فارس که اگر دموکراسی در آنجا جریان داشت هرگز نمی توانستند منابع نفت آنان را به غارت ببرتد و به راحتی قرادادهای صدها میلیارد دلاری سلاح منعقد کنند و از پول و سلاح آنان در جهت منافع خود بهره برند..
با تغییر حکومت یا تحول از درون؟
تجربه تاریخی بویژه در دوران معاصر نشان داد که تغییر حکومت و رفتن و آمدن افراد بویژه در دوران حاضر نه تنها در پیشرفت ایران موثر نخواهد بود بلکه موجب بازگشت به عقب ماندگی و موجب لطمات جبران ناپذیر دیگر خواهد شد. جریان هایی نیز که خواهان تغییر حکومت هستند تاکنون مدل بهتری از حکومت بعدی را ارائه ندادند
عده ای خواهان سلطنت سابق هستند که خود دیکتاتوری و عقب گرایی است. مجاهدین خلق با سابقه جنایت بار در دوران جنگ خواهان حکومت فرقه ای و نوع دیگری از دیکتاتوری هستند. عده ای دم جمهوری ایرانی می زنند در عین حال از پهلوی حمایت می کنند که باید پرسید جمهوری با دیکتاتوری سلطنتی چه سنخیتی دارد.؟! و اگر خواهان جمهوری و دموکراسی منهای پهلوی و جریانات خارج نشین هستند چه تضمینی وجود دارد که پس از تغییر حکومت، اپوزسیون خارج از کشور و آمریکا و انگلیس بگذارند حکومت جمهوری مبتنی بر دموکراسی و آزادی در ایران حاکم شود و مردم چه آمادگی و هدفی برای این تغییر دارند وقتی هنوز آینده پسا حکومت را نمی دانیم چه خواهد شد با کدام تضمین به میدان فروپاشی و تجزیه کشور برویم؟
به تعبیر متفکران تا ملت تغییر نکند هیچ اتفاقی نخواهد افتاد و تغییر ملت زمانی است که بتوانیم در میان خود شاخص های پیشرفت را نهادینه کنیم شاخص هایی مانند: رعایت حقوق دیگران، قانونمندی، عدالت و انصاف، ارزش فوق العاده به کار و تلاش، جلوگیری از نابودی محیط زیست و میراث فرهنگی، همکاری در توسعه، صداقت و پاکدستی، ارزش و احترام واقعی به علم و دانش و تخصص نه به میزان ثروت و قدرت افراد، اهمیت به فرهنگ و ادب و کتابخوانی و رشد سرانه مطالعه (این شاخص در تغییر هر اجتماعی نقش بسزایی دارد در حال حاضر ما مردم ایران در پایین ترین میزان مطالعه و کتابخوانی قرارداریم چگونه می خواهیم تغییر ایجاد شود!) و…
اگرچه بسیار اندک برخی از این شاخص های پیشرفت در جامعه رو به رشد است اما باید تلاش و فرهنگسازی گسترده ای صورت گیرد تا شاهد تغییر باشیم. هر زمان توانستیم در این شاخص های رشد سرآمد شویم تغییر در ساختارهای قدرت نیز ایجاد خواهد شد.
ریشه یابی اعتراضات/ مدیران بی کفایت و رانت خوار/ همه دولت های قبلی
اصولگرایان، اصلاح طلبان، اعتدال گرایان، موافقان و مخالفان نظام و.. هرکدام متناسب با منافع خود و یک جانبه به این رویداد و رویدادهای مشابه می پردازند و براساس دیدگاهی محدود نظر خود را قالب می کنند که به هیچ وجه جامع و استوار نیست. بی شک جامعه ایران دارای نوسانات زیاد، تضادهای پیچیده و در عین حال ناپایداری است که هرگز نمی شود در قالب یک تفکر و یک نگاه آن را در بوته سنجش قرار داد.
آنچه مبتنی بر واقعیت است نارضایتی عمومی از عملکرد مدیران، مسئولان و مقامات کشور است که رو به افزایش است و این نارضایتی در میان اقشار مختلف مردم و حتی موافقان نظام و نیروهای انقلاب نیز وجود دارد اما هیچ جریان و تفکری نمی تواند مدعی شود که این نارضایتی به معنای پذیرفتن معیارهای آنان یا طرفداری از برنامه گروه و جریان خاص داخلی یا خارج از کشور است.
با وجود معضلات اقتصادی و اجتماعی فراوان در کشور، فقر و محرومیت، رانت خواری، بی عدالتی و تبعیض، خویشاوند سالاری و پدیده آقازادگی، بی کفایتی و اشرافیت بسیاری از مدیران و مسئولان دولتی و نهادهای اجرایی و حکومتی مانند قوه قضاییه، عدم تحول در دستگاهها، موانع متعدد برای عدالت، دموکراسی و آزادی های مشروع، مبارزه کند با مفاسد بزرگ مانند اختلاس ها و… اعتراض وجود خواهد داشت و طبعا همه این عوامل زمینه اعتراض و طغیان را فراهم خواهد کرد.
تردیدی نیست که از عوامل مشکلات اقتصادی کشور، علاوه بر تحریم ها و فشارهای آمریکا، مسئولان بی کفایت و رانت خوار هستند که موجب بروز معضلات اقتصادی و اجتماعی در جامعه شده اند و قطعا همه دولت ها و جناح های قدرت و جریانات سیاسی در گذشته و حال در بروز این وضعیت مقصرند، هاشمی رفسنجانی، خاتمی، احمدی نژاد، روحانی و و نهادهای دولتی و حاکمیتی مانند مجلس و قوه قضاییه همه در رخداد این اوضاع قصور دارند.
اگرچه این اعتراضات به دلایل ذکر شده خاموش شد اما مسئولان باید هرچه سریعتر و با اقدامات قاطع و انقلابی اصلاح و تحول در همه سطوح و دستگاههای دولتی و حکومتی ایجاد کنند و برای برون رفت از این وضعیت به اقدامات سطحی بسنده نکنند پیش از آن که دیر شود و از درون فروپاشی و استحاله پدید آید.
اقدامات اساسی که موجب تحول، پالایش و رفع مشکلات خواهد شد:
۱ـ اقدامات سریع و پایدار برای حل مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم و رفع فقر
۲ـ اقدام موثر و عملی برای حل مشکل بیکاری فزاینده جوانان در جامعه
۳ـ تدوین برنامه عملی برای برخورد قاطع و شدید با اختلاس گران و رانت خواران
۴ـ گردش نخبگان و منع خویشاوندسالاری و جلوگیری از نفوذ بستگان مدیران در همه امور
۶ـ منع انتصاب افرادی که در کار کلان اقتصادی هستند در پست های دولتی
۵ـ ایجاد عدالت و جلوگیری از فاصله طبقاتی و اشرافیت مسولان و رانت خواران
۶ـ اهمیت به فرهنگ و و پرهیز ار تندروی ها و سخت گیری های بی مبنا و…
اعتراضات در مناطق لر نشین و بختیاری نشین
در اعتراضات اخیر چند پدیده دیگر قابل بررسی و تامل است از جمله اینکه اعتراضات مناطق لر نشین و بختیاری نشین است پر رنگ تر از سایر نقاط بود و موجب خشونت و کشته شدن عده ای گردید در حالیکه در تهران و استان هایی مانند آذربایجان، فارس، کرمان، یزد، و حتی کردستان و سیستان و بلوچستان و.. که همواره محل مناقشه بوده اعتراضات یا نبوده یا کمتر از این مناطق بوده که خود قابل بررسی است.
اما در شهرهای کوچک مانند: درود و الیگودرز در لرستان، ایذه و مسجد سلیمان و دزفول در خوزستان و شاهین شهر، خمینی شهر و جوی آباد در اصفهان و.. که عمدتا مناطق لر و بختیاری هستند. اعتراضات شدیدتری در مقایسه با سایر نقاط ایران به وقوع پیوست
قطعا علت اعتراض شدیدتر مردم بختیاری و لر اجحاف وبی عدالتی است که سالها برخی مسولان بی کفایت و نژادپرست در حق این مناطق کردند بختیاری از دوران رضاشاه شاهد ظلم و بی عدالتی و محرومیت بود و مناطق بختیاری از محرومترین مناطق کشور در استانهای چهارمحال بختیاری، اصفهان، خوزستان، کهگیلویه بویراحمد و لرستان به شمار می رود. سایر استانهای برخوردار از امکانات و پیشرفت مناسبی برخوردار شدند اما سرزمین بختیاری و لر هنوز از توسعه نیافتگی رنج می برد و بالاترین میزان بیکاری در کشور را دارد.
ما بارها این موضوع را در مقالات متعددی به مسولان گوشزد کردیم اما مدیران محلی و کشوری هیچ اقدام موثری برای رفع این مشکلات انجام ندادند و موجب بدبینی و آسیب های فراوان برای کشور و مردم شدند که امیدواریم با تغییر دیدگاه و طرد مدیران و محافلی که ضد بختیاری هستند اقدمات عملی و اساسی بوجود آورند.
از سویی این اجحاف و بی توجهی نسبت به حل مشکلات مناطق بختیاری و لر سبب رشد گروههای افراطی و پان های جعلی و مدعی حدایی از هویت ملی شده که به افراط گرایی و خشونت دامن زنند که آنان نیز با دمیدن به آتش احساسات و ترغیب به خشونت، در ریختن خون جوانان این مناطق دخیل هستند بختیاری قلب ایران است و بزرگترین قوم ایرانی و آریایی در ایران به شمار می رود و همواره در طول تاریخ با فرهنگ و هویت ایرانی و مکتب تشیع عجین بوده و برای سربلندی و عظمت ایران و اعتلای مذهب تلاش و جانفشانی کرده است.
۲۷ دیماه ۱۳۹۶ ـ سایت سرزمین ما: sarzaminema.ir
ادامه دارد…. دوباره به این موضوعات خواهیم پرداخت
