سرزمیـن ما – شاعران بختیاری ـ قهرمان محمدی

شاعران بختیاری ـ قهرمان محمدی

خرداد ۱۰, ۱۳۹۲ سرزمین ما شعر و ادب, موضوعات سایت ۱

اشعار شاعران بختیاری(۱۶)

قهرمان محمدی

قهرمان محمدی، از شاعران معروف و برجسته بختیاری است. متولد ۱۳۳۴ در سرپیر منطقه دشتک بختیاری و مقیم شهر اصفهان است. تحصیلات ابتدایی را در سرپیر و متوسطه را در شهر اصفهان به پایان برد. سرودن شعر را از دوران دبیرستان آغاز کرده و سالیان طولانی است که به فعالیت های فرهنگی و ادبی می پردازد

ازجمله سوابق فرهنگی و آثار وی:

ـ از موسسین انجمن شاعران بختیاری در اصفهان (انجمن داراب افسرـ سال ۱۳۸۳)

ـ سردبیری مجله «کُهرنک» (ویژه تاریخ و فرهنگ بختیاری ـ از سال ۱۳۹۱)

ـ از پژوهشگران و فعالان فرهنگی اجتماعی بختیاری و…

تالیف کتاب:

«بر شانه های زردکوه» (۱۳۷۷) ،

ـ مجموعه «شعر پدر»

ـ «گزیده شعر بختیاری» جلداول (۱۳۹۰)

ـ «گزیده شعر بختیاری» جلددوم (۱۳۹۴)

و…

داغ تفنــگ!

اَریایی که اِساهـه سر به عرش ثریا او زمونا که گِرِهد، ای سر تا او سر دنیا
بختیاری گهپسون بیده که وَیدن مِن کُها     تا فرشنن همه دستور ز اوچو به وُلاتا
ار اِخوی پی بُوَری ایلمه و اصل و تبارس
                          ***
داد زرتشت علم نور اهورانه به دستُم     بارها رَه نه به اسکندر مقدونیه بستم
تا هِدُم عاشق ایرانم و یزدان پرستم       پاسدار وطنم بیدم و از پا ننشستم
هر که بس چپ بنیره اِدِرارُم مو دمارس
                           ***
تیم به رَه بید همیشه سی پیایی چُو«تهمتن»   وَید«ضحاک»گُدُم«کاوه» وُری شاخِسه بشکن
ز دَم «ایذه» بگِر پاسه بِکَش تا به «فریدن»   دست و پا بسته بُوَن لاشسه من کوره ی آهن
تا زمستون سیاهُم بکنی تازه بهـارس
                            ***
چُنو بیدُم همه جا شُهره به دورون «اتابک»    ز وَر گرز و کمونُم هَنی «تیمور» ایزنه دَک
قندهارِن که سی فتحس دل نادر چُنوزی لک   شیر مردونه گِرِهدُم به یه شَوخی موخومِ تَک
بختیاری به خدا شیره اِیَر بَخت اَبو یارس
                                ***
مو ندونُم سی چه ای داغ دلُم داغ تُفنگه    هر چه بینُم مِنِ تاریخ اگون صحبت جنگه
صُحو چنگیز مُغول ویده و شَو ینگ و فرنگه    وَختی گویل به مِنِ مال ایکُنِن جنگْ یوننگه
دِلُم آبیده لکی خین ز ای هفـت و چهارس
                         ***
ار بُگُم راز دلم سیت ایگروی سی وُلاتُم    نه کسی وَیده به اِمداد و نه کس داده نجاتُم
گوَم ار ایخواست وُرسته همو روزُ کُر تاتُم    جار اوُرداشت به دِشمن که وُری کُر به نهاتُم
کُجه او شیر علیمردونُم و شُمشیر و قطارس
                              ***
جنگ قدرت به مِن ایل چه تش ها که نَوَنده    به غم مرگ پیایل چه بُهـونا که نَکَنـده
دشمنِ کِرده چُنو شاد که وا طعنه اخنده    ایگوهه خُو دی پیایی مِنِ ای مال نَمَنده
کُجه شاهین کُهی تا بِدِراهه به شکارِس
                             ***
بختیاری که به مشروطه جلو بید و علمدار    اِگُرُهْدِن ز وَرِس لشکر شاهی به شَوِ تار
اِوُرِستادِن نیاس ارُدی «ستار» و «سپهدار»    پَه چه وابیده حَلا سیچه مِن شهر وبه کُهسار
نه خوس و بَوس ایَشْنِه و نه پیرار و نه پارِس
                              ***
بس که مَندیر هومَندُم که کَدِس شال وقطاره   به مِن دشت خیالُم ایگوهی گَرت سواره
گویلُم دست به دست یک اِدِن عید و بهاره     مِنِ ایلم که نه دی«جنگ دِز» و«جنگ مناره»
مو ابینُم او پیـایی که دِلُم ایزنـه جارِس!

برای بهمن علاء الدین:
دندال
بهونا کنده آبیده به دندال زای داغی که وسته ور من مال
تمام ایل آبیده سیاپوش    نیا بنگ علاءالدین ور من گوش
ایگون رهده علاءالدین کوگ تاراز      ایگون بالنده بید و کرد پرواز
گل باوینه ایگون زرد آبید   دل ایلی سی هو پر درد آبید
زپاکی اودلی چی آسمون داشت    اوچی گل بید وازافتو نشون داشت
دلس ایخواست وا تیغشت افتو       بلند آبو زنه تش ورهمه شو
کسی نیگو هیاری کن کن مال     کسی نیخونه دی بیت هالوزال
بلند آبوین گویل مال کَنونه     هو که مهنه دی بی نوم و نشونه
قفس آبیده ای دورون تاریک      ایگوی بالنده ای دی نیزنه جیک
دلم ایخواست بیدم همدرنگس    بکردم وا دل و جون بو و بنگس
ولی او سالها افتو نشین بید     سی ایلس او پیای روزمین بید
هو بیدی چی زلال چشمه سارون    هو بیدی چی خروش رود کارون
دریغا هرچه کردم گردواری       دلم رهد و نوی گل وا دیاری
هو بالا رهد وا بال اوشنونی     مو هم مندم سی بیت و شروه خونی
سراینده: قهرمان محمدی