تاریخ و فرهنگ ایرانزمین و سرزمین بختیاری

دامن عقل درین هفته رهاباید کرد!

فروردین ۱۲, ۱۳۹۵ موضوعات سایت ۰

چند شعر بهاری از شادروان استاد پژمان بختیاری شاعر بزرگ معاصر…

dashtak.b

                                              بهـار

دوستان فصل بهـارسـت صفا  باید  کرد         دامن  عقل  درین  هفتـه رهـا باید کرد

عقل رابا سر آشفتـه دلان سازش نیست       راستی  پیروی  از عقـل چـرا  باید کرد

سخن  از  بـاده   کند  زمـزمـه  باد  صبا          گوش  بر  زمزمـه  باد  صبـا  باید  کرد

نو بهارست  و جوانیـد  و نشـاطی دارید         همه دانید؛ چه گویم که چهـا باید کرد

وحشی آسابه دل سبزه مکان بایدجست       خویش  را از ادب خشک جـدا باید کرد

تابه کف دامن خوشبوی حبیب است وادیب    شوری ازنغمـه شهناز به پاخواهد کرد

                               تا شود کام دلی حاصل ازین چندصباح

                               آن چه از دست بر آیـد به خدا باید کرد

 

  برگ خشک

بـرگ  سبزی  به  دامـن  چمنی       بود  سر خوش  به  فرق یاسمنی

در بهاری  که  هر  شکفته  گلی       بود   بـاغـی  و   هر  گیـا  چمنی

آب روشـن  به زیر  بـال نسیم          موج  میزد  چو  مـوی  پر  شکنی

غنچـه ناشکفته  شیریـن  بود           همچو  بوسی  شکفتـه در دهنی

در چنین  موسمی  به دامن باغ         برگ ما  داشت بـزم  و  انجمنی

بـر  لب  بـرکه  زیـر  نـارونـی

همچو  می خواره یی  شرابـزده         خـفـت  بر  بستـری  گـلابزده

متمایل همی شد از چپ و راست       همچـو  مهـرویی  آفـتـاب زده

او  سبکروح  و  طـوق گردن  او           دست  سنگین  بخـت  خوابزده

دیده برمی گشود و بر می بست        دم به دم سرخوش و شراب زده

نــقش  ایـام  را  بـر  آب زده

مانده  بر روی سرخ  گل سر او         بـال    پروانـه   چتـر  بسـتر او

گل مریم به عشوه رخ می سود        بوس  بوسـان ز پای  تا سر او

بـود  پستان غنـچه شیـر آکند            تا  بشـوید   خجستـه  پیکـر او

ناگه  از   باد  مهرگـان  بفسرد           خون   در  انـدام  نـاز  پـرور او

دست  ابر  سیـه ز برف  سفید          ریخت خاکی  سیـاه  بر سـر او

رفت  بر  باد تخت  و  افسر او

ماه  آبان  رسید   و   ابـر  سیاه         بست  بـر   طـارم   فلک  خرگاه

روی   زیبـای  آسمـان   کبـود          گشت   پوشیده  در  پرنـد  سیاه

نقش  ابر  سیاه   و  برف سفید       در هم آمیخت  چون ثواب و گناه

بر  تن    برگ   نـاز  پـرور  ما            آتش  افروخت  دست  بهمن ماه

روز او  تیره  گشت و  حال تباه

باز  آمد   بهـار   و   سبزه  دمید      باغ گشت از شکوفه سرخ و سپید

برگ  پارینه  هم  به  دامن شاخ        بـود   دلبستـه  بـا  هـزار  امیـد

بر لب خشک  او  به  لطف نسیم       قطره یی از  دهـان  غنچه  چکید

ساعتی  همچـو  روزگـار شباب         زیر گل خفت و  روی  سبزه  لمید

ناگهـان  شد در  آب  آینـه فام           روی  او  آن چنـان کـه بود  پدید

نغمه جـوی  اگر چه شیرین بود        برگ  تلخی  چشیـده  تلخ  شنید

زان حقیقـت  شکفتـه  سینه او         غنچه شدبس به خویشتن پیچید

تا چو اشکی ز چشم شاخه چکید

من هم  آن  برگ آسمان زده ام         لیک در  فصل  گل خزان زده ام

شیشه  بخت  خویش را صد بار        خیره  بر  سنگ  امتحان  زده ام

به سیه  روزی  ای  دریغ  امروز       در  بسیط  جهـان  زبان زده ام

مشت بر سینـه جهان  زده اند          راد مردان  و من  جهان  زده ام

مردمان  شکوه  از  زمین دارند          من   بیچـاره   آسمـان  زده ام

من    بیچـاره  آسمـان  زده ام

 جلوه یی از بهار

داشتم  دی   خجستـه   انجمنـی        پای   سـروی    بـه   دامـن   چمنی

روی    ننمـوده    آفتـاب    هنـوز         چشم گل  مانده مست خواب  هنوز

تار خورشید  دیـد و  دست نسیم        غنچه مضراب گشت و خوردبه سیم

نغمه سر  کرد جـوی  شیرین کار        تا  گل  از   خـواب    ناز   شد   بیدار

نـاز نـازان  لمیـد  بـر  لب  جـو              بالـش   غنچـه    زیـر   ساعـد  او

دست   نقش  آزمـای ابـر سفید          بر  فلک  نقش های  طـرفه  کشید

شده  دامـن کشـان  نسیم  صبـا          بر  گیـاه  و  گل  از  نشـاط  و  صفا

بوسـه  زد   بر  دهـان   بلبـل  گل          گشت  خنـدان  ز  بـوس  گل  بلبل

شاخه و  سبـزه از فـراز  و  نشیب          کـرد کـاخـی   زمـردیـن   ترتیب

سبزه گسترده  تـازه  بـر لـب جو           مسندی  نـرم  و گل  فشانده  بر او

به   نوازشگـری  نسیـم   چمـن            دست  مهـری  کشیـد  بر  سر من

شبنمم  بر جبیـن  گلاب  افشانـد          گلبنم گل  به  جـای  خواب  افشاند

شاخـه  دستـم   فکنـد  بر گردن            سبـزه   پایـم    نهـاد   در  دامـن

بستری  سبزه   بهـر  خوابم  داد            تشنه ام  یافـت چشمه   آبم  داد

گلشن  از  گل  یکی  عروسم  داد          غنچه  لب  غنچـه  کرد بوسم داد

باد  بر  مـوی   بیـد  شانـه  زدی             خنـده   بلبـل   در  آشیـانـه  زدی

گلبـن سبـز  جـامـه  مستامست            مجمـری   پر   ز آتش   اندر دست

لیک  غافل  که  رقـص اعضایش            آتش     افکنـده    در  سـرا پایش

جام نرگس  به دست حور و پری             شـد  لبـالـب    ز شبنـم  سحری

تا کـه  در  آن  بنفشـه  رو شوید             طـره    مشـکـبـو    درو  شـویـد

سبزه  در  آب   جـو  شنـا کردی             گـل    گـریبـان    نـاز   وا کـردی

لادن از  مستی و  خوشی گستاخ        دستی افکنده خوش به گردن شاخ

گل میمون  به خوش  ادائی  و نا          دامـن   اطلسـی گـرفتـه  بـه گاز

لاله  با  رقص  مستی آور خویش          جامی از می نهاده بر سر خویش

وز  حیـا   مـیـخـک   فـریبنـده               شرمگین  سر  بـه  دامـن  افکنده

گل شب بوی زرد و سرخ و سپید         خفته  سر خوش  به زیر سایه بید

گل   نیلوفـر  از سـرور  و  نشاط           بر سـر   نـارون  کشیـده   بساط

دره  می خـواند  بـا   زبان نسی          داستـان هـا   ز  روزگـار   قـدیم

کوه  با  قامـت  خمیده  چو چنگ          سنگ از سینه  بسته بر دل تنگ

وانچه  بودش  به دل  ز راز نهفت

چهر پرچین او  زبان  شـد و گفت

دربند ۱۳۱۸

  منبع: کتاب زندگی و اشعار پژمان بختیاری ـ شاعر بزرگ معاصر

 

bigtheme
تجمع زیست محیطی روزی برای استان

سایت فرهنگی پژوهشی ویژه تاریخ و فرهنگ ایران و بختیاری

مطالب مشابه
در همین دسته بندی
آموزش وردپرس

نظری بدهید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

our land

ویژه تاریخ و فرهنگ ایران و سرزمین بختیاری، سرزمین آفتاب، سرزمین آزاد، سرزمین آریایی، سرزمین کوهساران بلند، سرزمین رودهای خروشان، سرزمین چشمه ساران زلال، سرزمین جنگلهای سرسبز، سرزمین دشت های زیبا، سرزمین برف و آب و آفتاب، سرزمین تاریخ و تمدن دیرینه، سرزمین فاتحان مشروطیت، سرزمینی در قلب ایرانزمین… بختیاری بزرگترین قوم ایرانی و آریایی در ایران و تنها قوم صددرصد شیعه..*این سایت آزاد، مستقل و مردمی است. تاسیس1391

نوشته های تازه

کل مطالب سایت

تاریخ و فرهنگ بختیاری

موقیعت سرزمین ما

سرزمین بختیاری در قسمتهای وسیعی از فلات مرکزی و جنوب غربی ایران در میان رشته کوه های زاگرس میانی اغلب در استان های: «چهارمحال بختیاری، خوزستان، اصفهان، لرستان، کهگیلویه بویراحمد» و بخش هایی از استانهای «فارس، بوشهر، مرکزی، ایلام و..» قرار دارد.
علاوه بر آن جمعیت عظیمی از بختیاری ها در تهران، اصفهان، شیراز، اهواز، قم و کرج و.. سکونت دارند و با احتساب سایر اقوام لرتبار گستره وسیع تری پیدا می کند. سرزمین پهناور بختیاری از موقعیت طبیعی و جغرافیایی ویژه ای در قلب ایران زمین برخوردار است.
بزرگترین رودخانه های کشور «زاینده رود»، «رود کارون» و «رود دز» از «زردکوه بختیاری» سرچشمه می گیرند. با طبیعت بکر و زیبا، رودهای خروشان، چشمه ساران زلال، جنگلهای سرسبز و مناطق دیدنی و گردشگری بی نظیر...


طراحی توسط وب بندر

کلیه حقوق متعلق به سایت سرزمین ما می باشد